ေန႕သစ္ မွ....
ပ်ံသန္းခြင့္ေကာင္းကင္မဲ့ေနတဲ့ငွက္ေတြလုိ
က်ေနာ့္အိပ္မက္တို႔ခါးထိရွ
အႀကိမ္ႀကိမ္လဲက်႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရတဲ့ဘဝမွာစီးေမ်ာရင္း
ျပဴတင္းမဲ့တဲ့ျမစ္မွာ အသက္ဆက္ေနခဲ့ရေပါ့။
အလင္းငတ္ေနတဲ့သစ္ပင္တပင္
ဒီေရအတက္မွာသစၥာနဲ႔ရွင္သန္
ဒဏ္ရာနဲ႔ငွက္မွာလည္းလြတ္ေျမာက္ခြင့္အတြက္႐ုန္းထြက္ရ
ဘဝေတြအညြန္႔ခ်ဳိးခံရမွေတာ့
လႈပ္ႏႈိးစရာမလုိေလာက္ေအာင္
အေမွာင္ေခတ္ကုိထမ္းတင္ခဲ့ၿပီ။
အေမွာင္နဲ႔ေလာကဓံ
မၾကာခဏဒဏ္ရာတို႔ျပင္ျပင္းထန္ထန္
အေမ့အိမ္ကုိျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္
မြတ္သိပ္တမ္းေျမ႕
အေမ့ေမတၱာရိပ္ရဲ႕အေ၀းမွာ
ေမတၱာနဲ႔လုံျခဳံတဲ့အရပ္္္္္္္္ဆီ
သားျပန္ခဲ့ၿပီအေမ။
အေမ့ရင္ထဲ
အေဖ့ဆိပ္ဖလူးနံ႕ရေနဆဲ
သားတို႔မုိးမခေတာအလြမ္း
ေခတ္တေခတ္လုံးထမ္းထားရတာ
အေမေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနလိမ့္မယ္။
ရန္ကုန္-ျပည္အျမန္ရထားက
လြမ္းဆြတ္တဲ့နွလုံးသားကုိတသသလြမ္းတစြာ
ညရွစ္နာရီရထားဆုိက္ခ်ိန္
အေမ့အိမ္မီးမွိန္မွိန္အိမ္ကေလး
အေမ့ဓမၼေတးမွာၿငိမ္းေအးခဲ့။
ကုိးလလြယ္လုိ႔ဆယ္လဖြါးခဲ့တဲ့အျပင္
ေသြးနို႔ရည္စက္အစက္တုိင္းမွာ
အသက္နဲ႔ရင္းတည္ခဲ့ရ
ရယူလုိမႈကင္းတဲ့ႏွလုံးသားကုထုံး
အငုိနဲ႔စအငုိနဲ႔မဆုံးခင္
အေမ့ေမတၱာေရစင္ေအးမွာ
ၿငိမ္းေအးခဲ့တဲ့ဘဝ
ျမစ္ေတြရပ္တန္႔သြားခဲ့ၾကတယ္။
ဘဝတသက္တာ
အေမ့ေျခရာ
အေမေမတၱာနဲ႔ၿငိမ္းေအးလုံၿခဳံစြာ
သီတာေရၾကည္လုိ
ျမင့္မုိလ္ေတာင္ထု
တုနွိဳင္းမမွီတဲ့ေမတၱာတရား။
အေမ့အသက္ခုနွစ္ဆယ္နီးမွာ
ခရီးမဆုံးေသးတဲ့အေမ
ကုိယ့္ျမစ္နဲ႔ကုိစိမ္းလန္း
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစေတာ့။
(အေမနဲ႔အေ၀းေရာက္သားေတြရဲ႕အေမမ်ားသို႔)
နီလြင္ေသြး(ဒႆနိက)
၅ ၊ ရ ၊၂၀၁၁ စေနေန႔
အတိတ္ရဲ႕ေၿခရာ..ေနာင္တရိပ္သာမွာ...
