ေဆာင္းပါး - Kaowao News
ေရးသားသူ - ေနာ္ေဘြဝါး
အဂၤါေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 06 ရက္ 2010 ခုႏွစ္
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း အစရွိေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတို႔သည္ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းက အတူတကြ ေနထိုင္ခဲ့ၾက ေပသည္။ ထိုသို႔ ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု အသီးသီးတို႔တြင္ ဘိုးဘြားအစဥ္အဆက္ လက္ဆင့္ကမ္း ယူေဆာင္လာခဲၾ့ကသည့္ ဆိုင္ရာ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ဓေလ့ထုံးတမ္းစဥ္လာမ်ားလည္း ရွိေနသည္။
ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား အျမတ္တႏိုးထားရာ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ားထဲတြင္ ‘ဖားစည္’ သည္ ထိပ္ဆုံးက ပါဝင္ေနသည္။ ဘိုးဘြားအစဥ္အဆက္ ေလးစား၊ တန္ဘိုးထား လာၾကသည့္ ထိုဖားစည္၏ အစဥ္အလာႀကီးမႈကို ကရင္လူမ်ဳိးႏွင့္ ဖားစည္ ခြဲျခားမရေၾကာင္း သမိုင္းအစဥ္အလာက သက္ေသထူေနသည္။
ဖားစည္က ေနထိုင္ရာေဒသတခုထဲတြင္ပင္ အလွမ္းေ၀းကြာ ေနသည့္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားကို အေနနီးေစရန္ စုစည္းေပးခဲ့သည္။ ရန္သူေဘးႀကံဳသည့္အခါျဖစ္ေစ၊ ေဒသ အတြင္း အေရးေပၚကိစၥမ်ား ေပၚေပၚလာသည့္အခါ ျဖစ္ေစ ဖားစည္သံျဖင့္ အခ်က္ေပးကာ သတိအေနအထား ျဖစ္ေစခဲ့ေၾကာင္း အသက္ (၇၀) ေက်ာ္အရြယ္ရွိ၊ ကရင္ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔၏ အဖြဲ႔၀င္တဦးက ယခုလို အေလးအနက္ထား ေျပာဆိုလာသည္။
“ေရွးတုန္းကဆိုရင္ ေတာေတာင္အတြင္းမွာ ရြာတည္ၿပီး ေနၾကတဲ့ ကရင္လူမ်ိဴးေတြဟာ တအိမ္နဲ႔တအိမ္ တရြာနဲ႔တရြာ၊ ရြာသူရြာသားေတြ စုေဝးေစခ်င္တဲ့အခါ ဖားစည္ကို ႐ိုး႐ိုးတီးခတ္ အသံေပးၿပီး စု႐ုံးေစၾကတယ္။ အေရးႀကီး ကိစၥေပၚလာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရန္သူ႔ေဘးနဲ႔ႀကံဳရလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖားစည္ကို အမွတ္အသားအေနနဲ႔ တီးခတ္ၾကၿပီး လူစုၾကတယ္” ဟု ဆိုသည္။
သူက “ရြာသူရြာသားေတြဟာ အခ်က္ေပး အမွတ္အသားနဲ႔ တီးခတ္တဲ့ ဖားစည္သံကို နားေထာင္ၿပီး၊ ကိစၥအေၾကာင္းအရင္းကို နားလည္သေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ ဖားစည္ရဲ႕ စူးစူးရွရွျမည္ဟီးတဲ့ အသံဟာ ရြာမွာရွိတဲ့ ေရာဂါဘယေတြကို ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္ၿပီး၊ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ ေၾကာက္လန္႔ ေရွာင္ေျပးၾကရတယ္လို႔ ယုံၾကည္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဖားစည္ဟာ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့ ပစၥည္းျဖစ္တဲ့ အတြက္ အတိတ္နိမိတ္မ်ားလည္း ျပတတ္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ဖားစည္ျမည္ဟီးသံကို တစ္ယူဇနာ (၁၂.၇၂ မိုင္) အကြာအေဝး အထိ ၾကားႏုိင္ေၾကာင္းလည္း ေရွးလူႀကီးမ်ား ေျပာစကားကို မွတ္သားဖူးသည္။
ကရင္ဖားစည္တြင္ မဂၤလာဖားစည္ ႏွင့္ အမဂၤလာ ဖားစည္ ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားထားသည္။ မဂၤလာဖားစည္တြင္ ေရးဆြဲထားသည့္ ဖား႐ုပ္မ်ားမွာ တေကာင္ႏွင့္ တေကာင္ ေရွ႕ေနာက္ ထပ္ၾကပ္မကြာ ေနာက္လုိက္ေနသည့္ အေနအထားရွိသည့္အတြက္ ထိုဖားစည္ကို မဂၤလာရွိေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ားျဖစ္သည့္ ေကာက္ဦးစားပြဲ၊ အိမ္သစ္တက္ မဂၤလာ၊ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္၊ ထိမ္းျမွားလက္ထပ္ မဂၤလာပြဲ၊ ဧည့္ခံပြဲမ်ားအျပင္၊ စစ္ခ်ီတိုက္ပြဲႏွင့္ စစ္ေအာင္ႏိုင္ပြဲေန႔မ်ားတြင္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္လည္ တီးခတ္ေလ့ရွိသည္။
အမဂၤလာ ဖားစည္တြင္မူ ဖား႐ုပ္မ်ား တေကာင္ႏွင့္ တေကာင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရန္ေထာင္ေနၿပီး ေသြးကြဲေနသည့္ အသြင္ေဆာင္ေနသည့္အတြက္ အသုဘကိစၥမ်ား အျပင္ ထိုအခ်ိန္က အက်င့္သီလေဖါက္ျပန္သူမ်ားကို ရြာျပင္ပ ႏွင္ထုတ္ဒဏ္ေပးသည့္ အခါမ်ားတြင္ တီးခတ္ၾကေလ့ရွိသည္။
မဂၤလာဖားစည္ကို “ဖားစည္အေအး” ဟုေခၚဆိုၿပီး၊ အမဂၤလာ ဖားစည္ကိုမူ “ဖားစည္အပူ” ဟု ေခၚေ၀ၚသမုတ္ၾကသည္။
ထို႔အျပင္ ဖားစည္ကို ကရင့္အမ်ိဳးသားအလံတြင္လည္း ေနျခည္ျဖာ အနီေရာင္ (၉) သြယ္၏ အလယ္တြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖားစည္သည္ ကရင္တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ ထင္ရွား ေသာ အမ်ဳိးသားလကၡဏာ အမွတ္အသား တခုပင္ ျဖစ္သည္။
ယခုေခတ္ကာလတြင္ ကယားျပည္နယ္တြင္ ဖားစည္သြန္းလုပ္သည့္ လုပ္ငန္းမွာ အမ်ားဆုံးျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဖားစည္ကို ေနရာတိုင္း အခ်ိန္တိုင္းတြင္ သြန္းေလာင္းေလ့မရွိေပ။ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ၊ မဂၤလာေဆာင္ အခန္းအနား၊ အိမ္ဦးတက္မဂၤလာယူခ်ိန္၊ ႏွစ္ကူးေန႔ ေနမြန္း တည့္ခ်ိန္ တို႔တြင္သာ သြန္းေလာင္းသည့္ အေလ့အထ ရွိသည္။
ဖားစည္ပံုစံ မ်က္ႏွာျပင္မွာ အပိတ္ျဖစ္ေနၿပီး၊ ေအာက္ပုိင္းအျခမ္းကုိမူ ဖြင့္ထားသည္။ ၎၏ ကိုယ္ထည္မွာ ခပ္သြယ္သြယ္ အေနအထားရွိၿပီး၊ သိမ္သည့္သ႑ာန္ရွိကာ ေအာက္ပိုင္းတြင္ အနည္းငယ္စြင့္ကားသည္။
ဖားစည္တီးခတ္မည္ဆိုပါက လက္ႏွစ္ဖက္ကို အသံုးျပဳကာ တီးခတ္ရသည္။ ညာလက္ျဖင့္ ဖားစည္၏မ်က္ႏွာျပင္ကိုထုကာ တီးရၿပီး၊ ဘယ္လက္က ဒုတ္ပါးပါးေလး တေခ်ာင္း(သို႔မဟုတ္) ႏွီးစည္းျဖင့္ျဖစ္ေစ ဖားစည္ထဲသို႔လွ်ိဳသြင္း၍ တီးခတ္ရသည္။
ထူးျခားသည္မွာ ဖားစည္၏ မ်က္ႏွာျပင္အလယ္တြင္ ေနမင္းအလင္းေရာင္သ႑ာန္ ဖ်ာထြက္ေနေသာ အသံလႈိင္းတို႔အား တုန္ခါေစႏိုင္ေသာ အမွတ္အသားမ်ား ပါရွိသည္။ ေရာင္ျခည္မွာ (၆) သြယ္မွ (၁၂) သြယ္အထိရွိၿပီး၊ အခ်ဳိ႕တြင္မူ (၁၈) သြယ္အထိ ရွိသည္။ ေရာင္ျခည္ျဖာသန္းေနသည့္ အေပၚဖက္တြင္ စက္ဝိုင္း အရစ္မ်ား ပါရွိပါသည္။ စက္ဝိုင္းအရစ္မ်ားမွာ (၆) ခုမွ (၉) ခု အထိ ရွိသည္။
စက္ဝိုင္းတခုႏွင့္ တခုအၾကားတြင္ ဖားျပဳပ္႐ုပ္၊ ငါး႐ုပ္၊ ငွက္႐ုပ္ အျပင္ ပန္းပြင့္အ႐ုပ္မ်ားႏွင့္ ပံုေဖာ္အလွဆင္ထားသည္။ ဖားျပဳပ္အ႐ုပ္တို႔သည္ တေကာင္ေနာက္ တေကာင္ နီးကပ္စြာ ရွိေနသည္။ ထို႔အျပင္၊ ဖားတေကာင္ထပ္၊ ႏွစ္ေကာင္ထပ္၊ သုံးေကာင္ထပ္လိုက္ေနေသာ ဖားစည္ မ်ားလည္း ရွိသည္။
ဖားျပဳပ္႐ုပ္ကို ထူးဆန္းနက္နဲေသာ အဓိပၸါယ္ရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ဖားျပဳပ္သည္ ဖားဘုရင္လည္းျဖစ္သကဲ့သို႔ သူတပါးကိုရန္မူေလ့မရွိ၊ ရန္ၿငိမ္းေစသည့္ သတၱဝါ ျဖစ္ၿပီး၊ အႏၱာရယ္ျပဳလာေသာ သတၱဝါမ်ားကိုမူ ၎၏အေရခြံထဲမွ အဆိပ္တမ်ဳိးကို ထုတ္လႊတ္ျခင္းျဖင့္ တဖက္ရန္သူကို ေသေစႏိုင္သည့္ အစြမ္းအာနိသင္ ရွိသည္။
ဖားျပဳပ္တို႔သည္ရန္မူျခင္းကို လက္ဦးျပဳေလ့မရွိေပ။ သဘာဝအရ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးမႈ ရွိေသာ္လည္း အႏၱာရယ္ တစံုတရာႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔လာပါကလည္း ျပန္လည္ ခုခံႏိုင္သည့္ သဘာ၀ကို ကရင္လူမ်ိဳးတို႔၏ ရိုးသားျဖဴစင္ၿပီး၊ ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္လိုေသာ စရိုက္လကၡဏာႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ထားသည္။
ဒ႑ါရီဆန္သည့္ ကရင္႐ိုးရာပုံျပင္ တခုအဆိုအရ၊...တေန႔တြင္ ေတာင္ယာလုပ္ၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳေနသူ ဖူးေမာ္ေတာ္ ဟု ေခၚသည့္ ကရင္အဘိုးအိုတဦး ရွိသည္။ တေန႔တြင္ သူသည္ ေတာင္ယာသြားၾကည့္ေသာအခါ လူ႐ိုင္းတစုက သူ၏ ေတာင္ယာထြက္ စပါးအသီးအႏွံမ်ားကို ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးေနသည္ကို အေ၀းက လွမ္းျမင္ေနရသည္။
ထိုသုိ႔ ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးမႈမ်ဳိး ေနာက္ထပ္မျဖစ္ရန္ ဖူးေမာ္ေတာ္က အႀကံတခု ထုတ္လိုက္သည္။ ထိုအႀကံမွာ ေတာင္ယာခင္းထဲတြင္ လူေသကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ လွဲေလ်ာင္းကာ ထုိလူ႐ိုင္းတစုကို ေစာင့္ေနရန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လူ႐ိုင္းမ်ားက ဖူးေမာ္ေတာ္ ေသၿပီဟု မွတ္ယူကာ အသုဘအခမ္းအနားအတြက္ အုပ္စုထဲမွ လူ႐ိုင္းမ်ားကို အိမ္ျပန္ေစကာ စည္ယူခိုင္းေစသည္။
လူ႐ိုင္းမ်ားက ဖားစည္ ၃ မ်ဳိးျဖစ္သည့္ ေရႊေရာင္၊ ေငြေရာင္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္ ဖားစည္မ်ားကို ယူေဆာင္လာၾကကာ စတင္တီးခတ္ၾကသည္။ ထုိစဥ္ခဏ ေသလူဟန္ေဆာင္ထားသူ ဖူးေမာ္ေတာ္မွာ ႐ုတ္တရက္ ထထိုင္လိုက္သည့္အတြက္ ဖားစည္တီးခတ္သူ လူ႐ိုင္းမ်ား လန္႔ျဖန္႔ ထြက္ေျပးကုန္ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အျဖဴေရာင္ဖားစည္မွာ ေရထဲသို႔ျပဳတ္က်သြားသည္။ က်န္ရွိေနေသးသည့္ ဖားစည္မ်ားကို ဖူးေမာ္ေတာ္က ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားထံ ယူေဆာင္လာၿပီး၊ ထိုအခ်ိန္မွစတင္ကာ ၎တို႔သည္ ကရင္လူမ်ဳိးတို႔ အျမတ္ႏိုးဆံုး အရာမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။
လူ႐ိုင္းတစုမွာ လူသူေပါက္ေရာက္နည္းေသာ ေတာေတာင္တို႔တြင္ ေနထိုင္ၾကသည့္ အ႐ိုင္းကရင္မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ေခတ္ကာလေျပာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် ဖားစည္ျပဳလုပ္ရာတြင္ အသံုးျပဳသည့္ ပစၥည္းမ်ားလည္း ရွားပါးလာေနသည့္အတြက္ ဖားစည္ျမည္ဟီးသံ အရည္အေသြးမွာလည္း တျဖည္းျဖည္း က်ဆင္းလာေနေၾကာင္း ကရင္႐ိုးရာ ကြ်မ္းက်င္သူ ဖေထြးဖူးဂယ္က ယခုလို ေျပာဆိုလိုက္သည္။
“အရင္ေခတ္ဖားစည္က အသံေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ယခုဖားစည္အသံကသိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ သြန္းလုပ္တာလည္း ပစၥည္းေတြရွားပါးလာတယ္။ အရင္က ဖားစည္တလုံးဟာ တန္ဖိုးျမင့္မားစြာေရာင္း လို႔ရတယ္။ ယခုဖားစည္က ပစၥည္းေတြမစုံေတာ့ တလုံးကို က်ပ္ (၅) သိန္းေလာက္ပဲ ေရာင္းလို႔ရပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။
လက္ရွိ ျမင္ေတြ႔ေနရသည့္ ဖားစည္အမ်ဳိးအစားကို ပိုးကရင္တို႔ေနထိုင္ရာ ေဒသမ်ားတြင္ အမ်ားဆံုးေတြ႔ျမင္ႏုိင္ေသာ္လည္း စေကာကရင္ရြာတို႔တြင္ အနည္းအက်ဥ္းသာ ေတြ႔ျမင္ရေတာ့သည္။ ထို႔အတူ ယခုေခတ္လူငယ္မ်ားက ဖားစည္ အမည္ကိုသာ ရင္းႏွီးၾကၿပီး ဖားစည္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း သိသူမွာ နည္းပါးလာေနေၾကာင္း ေရွ႕မီေနာက္မီ လူႀကီးမ်ားက မွတ္ခ်က္ေပး သံုးသပ္ေျပာဆိုေနၾကသည္။
ကရင္႐ုိးရာ တူရိယာတမ်ဳိးလည္းျဖစ္၊ အမ်ဳိးသား အထိမ္းအမွတ္လည္းျဖစ္သည့္ ဖားစည္သည္ ယခုအခါ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြက္လုနီးပါး အႏၱာရယ္ႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳေနရ သည္ဟုလည္း ေျပာဆိုေနၾကသည္။
ဖားစည္ကို ဘိုးဘြားမ်ားလက္ထက္က မဂၤလာေၾကးတင္ေတာင္းျခင္း၊ တရားစီရင္ျခင္းတို႔တြင္ ေလွ်ာ္ေၾကး အျဖစ္ တန္ဘိုးထား သတ္မွတ္ အသံုးျပဳလာခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ား ေနထိုင္ရာ ေဒသမ်ားတြင္ ဖားစည္ကို ရွာေတြ႔ရန္ပင္ ခက္ခဲေနသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ယခုေခတ္ ကရင္လူငယ္မ်ားအပါအ၀င္ အမ်ဳိးသားတရပ္လံုးက မိမိတို႔၏လူမ်ိဳး၊ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားထဲက အမ်ဳိးသားေရး အမွတ္လကၡဏာ တခုလည္း ျဖစ္သည့္ ဖားစည္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္းႏွင့္အတူ ဖားစည္သြန္းလုပ္ျခင္း အတတ္ပညာမ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္း သင္ၾကားကာ ေရွးအေမြအႏွစ္ကို မေပ်ာက္မပ်က္ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းရန္ လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကရင္ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ကြ်မ္းက်င္ပညာရွင္မ်ားက သံုးသပ္ေျပာဆိုၾကသည္။
အတိတ္ရဲ႕ေၿခရာ..ေနာင္တရိပ္သာမွာ...
