KIC မွ....
နတ္ေတာင္သား
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာေတာ့ အေတြးတစ္ခုစီေတာ့ ရွိၾကတယ္။ အိပ္မက္ေတြ မက္ၾကမွာကေတာ့ အမွန္ျဖစ္တယ္။ လူႀကီး ပိုင္းေတြမွာေတာ့ မိမိမက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္မေဖာ္ႏုိင္ မိမိကသာ အသိဆံုးျဖစ္မွာပါပဲ။ ျမန္မာ ျပည္မွာ လူျဖစ္လာေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာ ဘ၀ေရစုန္ေမ်ာရတယ္။ ဒီလိုႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာ ဘ၀တည္ၿငိမ္မႈကို ရၾကပါရဲ႕လား။ အၾကမ္းဖ်င္းတြက္ၾကည့္ရင္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေတြ တေသာင္လံုး မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ခဲ့လို႔ က်ဳပ္တို႔ဘ၀ေတြဟာ လည္း မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ လူေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ သားေကာင္ဆိုတဲ့ ဒႆနဟာ မွန္လွပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံ ေရးျဖစ္စဥ္မွာ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကိုလိုက္ၿပီး ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ၾကရပါတယ္။ ဘ၀ေတြအားလံုးကို ေပါင္း႐ုန္းၿပီး တည္ ေဆာက္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္ႀကီး ျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္။ ေကာင္းသလား ဆိုးသလားဆိုရင္ေတာ့ အားလံုးက ျဖတ္သန္းလာရလို႔ သိၾကတဲ့အတိုင္းေပါ့။ မေကာင္းတာ လုပ္တာမ်ားရင္ေတာ့ မေကာင္းတာျဖစ္တာမ်ားမွာပဲ။ ေကာင္းတာ နည္းရင္ေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္တာနည္းလို႔ပဲ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ လူပိန္းေတြး ေတြးၾကည့္ရင္ ရပါတယ္။ လုပ္ၾကကိုင္ၾကတဲ့အ ေပၚမွာ အေတြးအေခၚနဲ႔ လုပ္ၾကကိုင္ၾကတာပါပဲ။ ကိုယ့္အေတြးအေခၚနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ၾကတာ အေတြးအေခၚခ်င္းတူရင္ အလုပ္အ ကိုင္ရဲ႕ ပံုသ႑ာန္ခ်င္းလည္း တူမွာပဲ။ အဲဒီတူညီတဲ့ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြက ရလာတဲ့ရလဒ္ေပၚမွာ အေျခခံၿပီးေတာ့ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ ေတြ ျဖစ္လာၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
ဘ၀ျဖစ္စဥ္ေတြမွာ ေန႔စဥ္ ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့ ကိစၥေတြဟာ အကၡရာက်တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ ေန႔စဥ္ ေတြ႕ႀကံဳလႈပ္ ရွားရတဲ့ ေစ်းေရာင္းေစ်း၀ယ္ကိစၥမွာ ေစ်းေရာင္းသူက ေစ်းေမးလာတဲ့ ေစ်း၀ယ္သူကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ပစၥည္းေစ်းကို ေျပာပါတယ္။ ေစ်း၀ယ္သူ လူရည္လည္ဆိုရင္ေတာ့ ေစ်းမွန္ကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပာလိုက္မယ္။ တကယ္လို႔ နယ္က တက္လာသူ ဒါမွမဟုတ္ လူစိမ္းဆိုရင္ေတာ့ ေရာင္းေနက်အျမတ္ရဲ႕ အထက္ကို တင္ၿပီးေစ်း ေခၚမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မသိနားမလည္သူေတြ ေစ်း ႀကီးႀကီးေပး၀ယ္ရတဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ရတယ္။ ဒါဟာ ဘာမဟုတ္တဲ့ အေသးအဖြဲကိစၥလို႔ ထင္ၾကမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာတ ျပည္လံုးမွာ ေန႔စဥ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြအထဲက တစ္ခုပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ အေတြးအေခၚတစ္ခု ရွိတယ္။ “အ သူခံ လည္သူ စား” ဆိုတာပါပဲ။ လူမႈေရးနယ္ပယ္ေတြမွာလည္း တဦးနဲ႔တဦး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနၾကတာမွာ “မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ”ဆို တဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ တဦးကိုတဦး ညာၿပီးေျပာရတဲ့ ဟန္ေဆာင္လူမႈေရးတခုလည္း ရွိေနတယ္။
ေနာက္ထပ္ ဥပမာေလးတစ္ခု တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ နယ္စပ္စခန္းေတြမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ကိစၥပါ။ အမ်ားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ပစၥည္း ေတြကို ပုဂၢလိကအေနနဲ႔ အသံုးျပဳေနၾကတာေတြကို တာ၀န္ရွိသူက ဘာမွမေျပာပါဘူး။ ၾကပ္တည္းတဲ့စခန္းဘ၀ကို စာနာတဲ့အ ေနနဲ႔ အခြင့္အေရးေပးထားတယ္။ ေဘးလူေတြကလည္း သူ႔ကုသိုလ္နဲ႔ သူရတဲ့ အခြင့္အေရးပဲ။ ကိုယ္လည္း သူ႔ေနရာမွာေနရင္ အဲဒီလိုပဲ အခြင့္အေရးယူမယ္ဆိုၿပီး သေဘာထားၾကပါတယ္။ ကိုယ္က လူမႈ၀န္ေဆာင္လုပ္ငန္းတခုမွာ လုပ္ကိုင္ရလို႔ လုပ္ငန္းနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ကိုယ္ပိုင္အသံုးျပဳႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚဟာ အဂတိလိုက္စားမႈကို အရည္အေသြး ျမွင့္တင္ေပး သလိုပါပဲ။ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ တာ့ခ္ဆင္ရွင္နာ၀ါထရာဟာ သူ အာဏာရစဥ္အခါက သူ႔ရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အသံုးခ်ၿပီး သူပိုင္စီးပြား ေရးကုမၸဏီေတြ အခြန္ေငြေပးရမွာကို ေရွာင္လြဲတာတို႔ ကုမၸဏီထုတ္ပစၥည္းေတြအတြက္ ေစ်းကြက္ဖန္တီးေပးတာတို႔ဟာ ကိုယ္ က ဒီေနရာမွာလုပ္ေနရလို႔ ဒီဟာမ်ဳိး အခြင့္အေရးယူရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔ ကိုက္ညီလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ခုထိ လူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ တာ့ခ္ဆင္ဟာ ႏုိင္ငံေရး အၾကပ္အတည္းတခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ထိုင္း ႏုိင္ငံဟာ စစ္တပ္က တိုင္းျပည္အာဏာသိမ္းၿပီး တိုင္းျပည္ကို ဗ်ဴ႐ိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့လို႔ အဂတိ လိုက္စားမႈဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ သူငယ္နာေရာဂါတခုအေနနဲ႔ ပါလာပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံသား အမ်ားစု သာ တာ့ခ္ဆင္ကို ေထာက္ခံမယ္ဆိုရင္ ထိုင္းႏုိင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကေန ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီး အာဏာရွင္စနစ္ ျပန္ရွင္သန္ လာႏုိင္ပါတယ္။
က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံမွာေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္းပါပဲ။ ဒီကာလမွာ အာဏာရွင္ေတြကလည္း အာဏာရွင္စနစ္ ခိုင္ၿမဲဖို႔ မဟာဗ်ဴဟာ၊ နည္းဗ်ဴဟာေတြ ခ်မွတ္ေနပါတယ္။ ဒီကာလမွာ က်ဳပ္တို႔ဟာ အေျခအေနမွန္ကို ဆန္း စစ္ၿပီး မွန္ကန္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အထက္က က်ေနာ္တင္ျပခဲ့သလိုပဲ။ လူေတြ ဟာ သူတို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚအတိုင္း ေနထိုင္လုပ္ကိုင္တတ္ၾကတယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔ဟာ မမွန္ကန္တဲ့ အေတြးအေခၚေၾကာင့္ မမွန္မကန္တာေတြ လုပ္မိရင္ အာဏာရွင္စနစ္ကို အားေပးသလို ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈခရီးဟာ ရွည္ ၾကာၿပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္ တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာလည္း အေႏွာက္အယွက္၊ အတားအဆီးေတြ ဒုနဲ႔ေဒး ေက်ာ္ျဖတ္ရမွာ ျဖစ္ ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးလိုက္ရပါတယ္။
အတိတ္ရဲ႕ေၿခရာ..ေနာင္တရိပ္သာမွာ...
